Βγαίνοντας από το Rhone Express, το τρένο που μας έφερε από το αεροδρόμιο στο κέντρο της Λυών, αντιρκύσαμε αυτό το μεγαλοπρεπές κτίριο. Αμέσως καταλάβαμε, ότι ήταν η όπερα, που μάλλον πάλιωσε η στέγη της και την αντικατέστησαν με κάτι σεμνό και απλό.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της Λυών -μάλλον και πολλών άλλων κεντροευρωπαϊκών πόλεων- είναι τα Passages, οι σκεπαστοί διάδρομοι κάθε είδους.
Εντάξει, δεν είναι και η πιο εντυπωσιακή πλατεία, αλλά με τις φωτογραφίες περνάει και η ώρα, ξεχνάμε και τα πονεμένα ποδαράκια μας.
Αυτή η εκκλησία πάνω στον λόφο, είναι η Βασιλική Notre-Dame de Fourvière. Της άρεσε της Βαρβάρας και αποφάσισε να ανεβούμε. Αλλά η Βαρβάρα είναι ορειβάτησα. Εγώ πάλι όχι! Μου βγήκ η γλώσσα έξω στο ανέβασμα!
Όπως και σε πολλές άλλες πόλεις, έτσι και μέσα στη Λυών συνντώνται δύο ποτάμια, ο Ροδανός -που θα τον πάρουμε στο κατόπι τις επόμενες ημέρες και ο Σων.
Η Παλιά Λυών είναι πάρα πολύ ωραία! Το παραδοσιακό τους φαγητό είναι το Bouchon, το οποίο παραγγείλαμε και φάγαμε, αλλά θύμιζε κάτι σαν κρέας με πατάτες.
Παντού σκεπαστοί διάδρομοι που οδηγούσαν σε εσωτερικέλς αυλές.
Το κινηματογραφικό μουσείο είναι αξιόλογο αν σου αρέσουν τα Blockbasters.
Η Λυών δεν πήρε το όνομά της από το λιοντάρι, παρ’ όλα αυτά το λιοντάρι είναι το σήμα κατατεθέν της.
Για να ανεβούμε στην Notre-Dame de Fourvière εφώ είχα τη φαϊνή ιδέα να πάρουμε τον οδοντωτό αλλά πήραμε λάθος κατεύθυνση.
