Η νύχτα μας στο πεντάστερο Youth Hostel του Montreux ήταν ήσυχη. Φορτώσαμε τα ποδηλατάκια μας και ξεκινήσαμε για την πρώτη στάση της ημέρας, που ήταν η Λωζάνη, περιδιαβαίνοντας για 30 περίπου χιλιόμετρα τη Lac Leman.
Ναι, το Montreux είναι μία πανέμορφη, παραλιακή πόλη, την οποία προλάβαμε να γυρίσουμε και με τα πόδια το χθεσινό απόγευμα, και στην επόμενη μέρα που κάναμε ποδήλατο σε ολόκληρη την ακτογραμμή της. Δεν μπήκαμε στα ενδότερα της πόλης γιατί πέρα από τη φλούδα της παραλιακής, η υπόλοιη πόλη σκαρφαλώνει στις απότομες πλαγιές σχεδόν κάθετα. Η πρόσβαση σε αυτά τα μέρη της πόλης, γεμάτα με πολυτελείς βίλες και πανάκριβα ξενοδοχεία, γινόταν με κάθετα σκαλοπάτια που χώριζαν κάθε οικοδομικό τετράγωνο. Έκπληξη: εκτός από τα σκαλοπάτια, σε κάποια σημεία δίπλα τους υπήρχαν και εξωτερικές, κυλιόμενες σκάλες!
Είδα αυτό το τεράστιο πιρούνι καρφωμένο στον πάτο της λίμνης και αμέσως τσιμπήσαμε. Ποιος μυστήριος συνέλλαβε αυτό το τόσο νόστιμο γλυπτό; Κοίταξα απορημένη γύρω μου. Το κτίριο, μπροστά από το οποίο είχε καρφωθεί το πιρούνι, είχε μία ταμπέλα που έγραφε: ΣΧΟΛΗ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ. Έτσι εξηγείται!
Επειδή έβγαλα φωτογραφία στο Μοντρέ δίπλα στον Φρέντι Μέρκιουρι, δεν μπορούσα να αφήσω παραπονεμένο Τσάρλι Τσάπλιν. Πήρα πόζα δίπλα του, και θέλω να μου πείτε, δεν είναι πιο ωραίο το δικό μου καπέλο από το δικό του;
Το κολύμπι επιτρέπεται σε πολύ συγκεκριμένα σημεία σε ολόκληρη την περίμετρο λίμνη της Γενεύης, αυστηρά σηματοδοτημένα.
Υποθέσαμε ότι ο λόγος είναι, πως η λίμνη, που εμείς την βλέπουμε τώρα γαλήνια, πολύ συχνά σηκώνει ρεύματα και μπορεί να γίνει επικίνδυνη . Στο Μοντρέ είδαμε πολλά σημεία που τα είχανε περικλείσει με βραχάκια και αφήνανε μία μικρή γούρνα, στην οποία επιτρεπόταν να τσαλαβουτάνε.
Μετά την καταιγίδα της προηγούμενης ημέρας, που κήρυξε την περιοχή σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και άφησε πίσω τις μεγάλες καταστροφές, το λιμενικό ήταν επί ποδός, και παρατηρήσαμε σε κάποια σημεία της λίμνης, πως οι υπάλληλοι ψάρευαν κορμούς δέντρων, τους οποίους προφανώς είχε παρασύρει Ροδανός μέσα στη λίμνη.
Λίγο πριν τη Λωζάνη κάναμε διάλλειμα σε ένα όμορφο λιμανάκι, το Lutry.
Φθάνοντας στη Λωζάνη, πήγαμε κατευθείαν στον Σιδηροδρομικό Σταθμό και πήραμε το τρένο για να αριβάρουμε το απόγευμα στη Λουκέρνη με πολύ βροχερό καιρό. Αλλάξαμε καντόνι, αλλάξαμε και γλώσσα, περνώντας στο γερμανόφωνο μέρος της Ελβετίας.
ΛΟΥΚΕΡΝΗ
Η πιο διάσημη θέα της Λουκέρνης είναι ο βυθισμένος πύργος δίπλα στην ξύλινη γέφυρα.
Αφήσαμε τα ποδήλατα και τα υπάρχοντά μας στο Hostel που είχαμε κλείσει, μερικά χιλιόμετρα έξω από το κέντρο και κατεβήκαμε downtown με λεωφορείο.
Η λίμνη, γύρω από την οποία είναι χτισμένη η Λουκέρνη, έχει το περίεργο όνομα Vierwaldstättersee, ον μεθερμηνευόμενον “H λίμνη των τεσσάρων δασωμένων περιοχών”!
Kapellbrücke
Η ξύλινη γέφυρα ονομάζεται Chapel bridge (στα γερμανικά “Kapellbrücke”, που θα πει περίπου «ο Πύργος που στέκεται πάνω από το νερό»).
Γενικά η Λουκέρνη είναι μία γραφική πόλη με μικρό, όμορφο κέντρο το οποίο μπορεί κανείς να γυρίσει σε λίγη ώρα
Για άλλη μια νύχτα μείναμε σε hostel, ευτυχώς με δικό μας δίκλινο δωμάτιο, αλλά κοινόχρηστο μπάνιο. Το δωμάτιο μας ήταν στον τρίτο όροφο και δεν υπήρχε ασανσέρ, τί χαρά μετά από τόσα χιλιόμετρα ποδήλατο. Επίσης σεντόνια, πετσέτες και τα λοιπά χρεώνονται επιπλέον.