2η μέρα: από το Passau στο Exlau
Εκείνο το μελαγχολικό πρωϊνό της Πέμπτης στο Passau που ξυπνήσαμε μαγκωμένες στο “ευρύχωρο και ευάερο” δωμάτιό μας στο Rotel Inn, το ψιλόβροχο έξω από το φινιστρίνι μάς έκανε να νιώσουμε λίγο άβολα. Η πρόγνωση του καιρού έδειχνε καταιγίδες για τις επόμενες ημέρες, κακά τα μαντάτα…
Παρόλο που είχαμε προετοιμαστεί με αδιάβροχα πόντσο, καλύμματα παπουτσιών και neoprene μπουφανάκια, η προοπτική πέντε ημερών ποδήλατο στη βροχή έσβησε τα χαμόγελα από το πρόσωπό μας. Δεν είχαμε όμως άλλη εναλλακτική. Πάνω μας απλωνόταν ένας μολυβένιος ουρανός και δίπλα μας ένα μυστήριο που έπρεπε να ξεδιαλύνουμε.
Μπροστά μας εκτείνονταν πέντε ημέρες και 300 χλμ. παραποτάμιος ποδηλατόδρομος μέχρι να φθάσουμε στη Βιέννη, απ’ όπου θα παίρναμε το αεροπλάνο της επιστροφής.
Πήραμε και μία αναμνηστική φωτογραφία του “δίκλινου” δωματίου που περάσαμε το πρώτο βράδυ μας για να ξέρει ο κοσμάκης να αποφεύγει τις κακοτοπιές:
Φάγαμε πρωινό στο ξενοδοχείο, γιατί η ιδέα «αγοράζω μπαγκέτα από το φούρνο της γειτονιάς» δεν δουλεύει στη συγκεκριμένη διαδρομή. Πήραμε προμήθειες από τον πρωινό μπουφέ και φτιάξαμε κάτι σάντουιτς του Σουγκλάκου, που μας έσωσαν καθ’ οδόν. Διευκρίνηση: Ο κυριούλης που επέβλεπε τον μπουφέ του πρωινού δεν είπε τίποτε για τις προμήθειές μας, γιατί είναι γνωστές οι δυσκολίες τροφοδοσίας στη διαδρομή.
1ος στόχος: να βρούμε τυπωμένους χάρτες. Εννοείται πώς χρησιμοποιούσαμε σαν βασικό εργαλείο πλοήγησης το Google Maps, με βοήθεια από το Mapy και το Komoot. Επειδή όμως τα τηλέφωνα και κυρίως τα i-phone είναι του διαβόλου και τα κακαρώνουν στη μέση του πουθενά, πρέπει πάντα να έχουμε backup plan.
Το γραφείο τουριστικών πληροφοριών του Passau βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την πόρτα του σιδηροδρομικού σταθμού και μπορείς να πάρεις ότι χάρτες θέλεις. Και βιβλιαράκι με ξενοδοχεία. Απέναντι έχει και συνεργείο ποδηλάτων, αχρείαστο νάναι. Και δίπλα έχει super market. Φθηνό. Τα Super Market είναι φθηνά εδώ πέρα! Φορτώσαμε λίγο νεράκι και λίγο φαγητάκι, αφού είχαμε σκοπό να σταματήσουμε για φαγητό και ανεφοδιασμό στο δρόμο. Μην κουβαλάμε και τόσο βάρος πια!
Μπορείτε όμως να δείτε εδώ, από πού ξεκινήσαμε και πού φθάσαμε την πρώτη μέρα μας στο δρόμο:
Κάναμε μία σύντομη βόλτα στο πανέμορφο Passau, την πόλη των 3 ποταμών. Σταθήκαμε λίγο περισσότερο στο σημείο που ενώνονται τα 2 ποτάμια, ο Δούναβης και o Ινν που τα νερά τους έχουν διαφορετικό χρώμα. Έπρεπε να ψάξουμε για στοιχεία. Μήπως εδώ ζήτησε βοήθεια ο Ιάσωνας για να μεταφέρει το καράβι του; Κοιτάξαμε προσεκτικά την περιοχή για σημάδια και ανακαλύψαμε κάτι.
Εδώ συγκλίνουν τα 3 ποτάμια:
Βασική ερώτηση όταν ξεκινάει κανείς αυτή τη διαδρομή: Πάμε από τη δεξιά ή την αριστερή πλευρά του ποταμού; Εεεεεεεεε, τώρα μάλιστα, ψωνίσαμε από σβέρκο γιατί:
- Και οι δύο πλευρές σχεδόν σε όλο το μήκος της διαδρομής έχουν δρόμο κατάλληλο για ποδηλασία.
- Ανάλογα με το σημείο κάποιες πλευρές είναι πιο ωραίες από τις απέναντι.
- Υπάρχουν ελάχιστες γέφυρες και μερικά πορθμεία, δηλαδή δεν είναι εύκολο, αν δεν μας αρέσει η μία πλευρά, να πάμε στην απέναντι.
- Δεν υπάρχει περίπτωση να σχεδιάσουμε το πέρα-δώθε εκ των προτέρων πάνω στο χάρτη.
Τί κάνουμε;
Κάθε πρωί πριν ξεκινήσουμε ρωτάμε στο ξενοδοχείο, ποια πλευρά είναι η καλή, όχι ότι οι ρεσεψιονίστ είναι και ποδηλάτες, αλλά ακούνε, τί συζητάνε οι περαστικοί. Και μετά βλέποντας και κάνοντας…
Αφήνοντας πίσω μας το Passau, μπήκαμε στο διάσημο Eurovelo 6. Στο ξεκίνημα της διαδρομής και για 20 χιλιόμετρα η πορεία μας ήταν ακριβώς δίπλα σε ένα πολυσύχναστο δρόμο δίπλα στο ποτάμι. Πολύ ωραίο μέρος, σε περιφραγμένο και ασφαλτοστρωμένο ποδηλατόδρομο αλλά πολύ φασαρία από τα αυτοκίνητα. Ευτυχώς από κάποιο σημείο και μετά ο δρόμος έκοψε αριστερά αλλά εμείς συνεχίσαμε ίσια, δίπλα στο ποτάμι, μόνες μας, εμείς και οι γοργόνες. Πώς είναι δυνατόν να έχουν γοργόνες τα ποτάμια;
Πρέπει να πάρω επειγόντως μία GoPro γιατί θα φάω τα μούτρα μου μία εκ των ημερών.
Κοιτά τι ωραία διαδρομή με το ποτάμι από τη μια και τα Αυστριακά χωριουδάκια από την άλλη!
Νάτη και η δεύτερη γοργόνα…
Ξυλόγλυπτα παντού … και γοργόνες με πετάλια, made in Greece!
Και κούνιες – ξαπλώστρες για να ξεκουράσουμε τα πονεμένα ποδαράκια μας δίπλα στην παραλία.
Σημείωση για τους παρατηρητικούς αναγνώστες: Το ηλεκτρικό ποδήλατο πίσω από την κούνια είναι της κυρίας που είχε την καλοσύνη να μας παραχωρήσει τη θέση της στην κούνια και να μας απαθανατίσει. Γενικά στον ποδηλατόδρομο 9 στα 10 ποδήλατα ήταν ηλεκτρικά. “Εμείς γιατί δεν πήραμε ηλεκτρικό ποδήλατο” αναρρωτήθηκε δικαίως η Βαρβάρα. “Σκάσε και κάνε πετάλι” απάντησε το γνωστό ρητό!
Ο τέλειος ποδηλατόδρομος. Ολόκληρη η διαδρομή ήταν ο τέλειος ποδηλατόδρομος. Είχε και μπουναμάδες:
Κλέφτρες κερασιών
Μοναδικός μεζές, ειδικά όταν κάνουμε άσκηση! Άσε που μια από τις επόμενα ημέρες θα μας έσωζε τη ζωή!
Κάτι για καταιγίδες είχε πει αλλά μας λυπήθηκε…
Και φθάσαμε επιτέλους στο περίφημο Schloegener Schlinge, εκεί που ο Δούναβης κάνει μία στροφή σχεδόν 360 μοιρών και προσφέρει στη φύση ένα μοναδικό φιόρδ. Από ψηλά φαίνεται κάπως έτσι:
Εκεί πήραμε το μικρό καραβάκι -το πρώτο μας πορθμείο- για α δούμε και την απέναντι πλευρά. Το ferry κοστίζει 2€ σε αυτό το σημείο και τα ναύλα ακριβαίνουν όσο πλησιάζουμε προς τη Βιέννη. Και αποφασίσαμε να περάσουμε στην αντίπερα όχθη.
Who pays the ferryman?
Εύκολο ε; Παρ’ όλ’ αυτά στην πρώτη μας απόπειρα να διασχίσουμε το ποτάμι είδαμε μία μεγάλη ταμπέλα δίπλα στο ποτάμι, στην οποία είχε τηλέφωνο, κανονικό από αυτά με το ακουστικό yessss, και ειδοποιείς τον καπετάνιο, που πίνει αμέριμνος την μπύρα του σε κάποιο καπηλειό, να έρθει να σε παραλάβει. ΑΥΤΟ που μόλις περιέγραψα ΔΕΝ ήταν το σωστό πορθμείο αλλά το ferry που κάνει κυκλική βόλτα και σε πάει μακριά. Να πάρετε το ακριβώς επόμενο, το απλό χωρίς τηλέφωνο. Σε βλέπει από απέναντι ο βαρκάρης και έρχεται τσουπ!
Και επειδή τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν το ιδιαίτερο τοπίο, να και τα έργα:
Το ορόσημο του Obermühl, ο παλιός σιτοβολώνας, χρησίμευε επίσης ως διόδια κατά μήκος του Δούναβη και χτίστηκε το 1618 από τον βαρόνο Carl Jörger. Όταν χτίστηκε είχε έξι ορόφους, αλλά τα τελευταία 100 χρόνια έγιναν πολλά έργα στο Δούναβη για να ανεβάσουν τη στάθμη του νερού και να είναι εύκολα πλωτός ο ποταμός. Έτσι σήμερα η σιταποθήκη είναι μισή βυθισμένη στο νερό!
Και νάμαστε επιτέλους μετά από 60 χιλιόμετρα ποδήλατο σε παραδεισένια ερημιά και πάνω που νομίσαμε ότι είχαμε κάνει λάθος στην κράτηση του ξενοδοχείου… μπροστά μας εμφανίστηκε το Gasthof in der Exlau (Φαίνεται πίσω μας στη φωτογραφία). Πράσινα λιβάδια, δάση από λουλούδια, και μία κρύα μπύρα μαζί με σνίτσελ. Πέτυχε κι αυτό!
| Gasthof in der Exlau | 78,0 € |
Prosit!
Και μιά πανοραμική: