5η μέρα: από το Marbach στο Hollenburg
Πόσο με έχετε βαρεθεί, όχι πέστε την αλήθεια… Τόσος καιρός πέρασε κι αυτή η τρελλή κάνει ακόμα πετάλι δίχως αύριο. Όμως που να δείτε τί με βρήκε Κυριακάτικα!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Όπως θυμόμαστε, χθες το βράδυ εγώ και η Βαρβάρα είχαμε τραβήξει τα πάνδεινα για να ανέβουμε στο Maria Taferl. Κάτω από κανονικές συνθήκες θα έπρεπε σήμερα το πρωί να πονάει ολόκληρο το σώμα μου. Αλλά επειδή δεν μπορώ να διακινδυνεύσω κράμπες και πονάκια καθ’ οδόν, φροντίζω να έχω μαζί μου ένα δυνατό Depon, το οποίο καταπίνω πριν κοιμηθώ για να ανταπεξέλθω στα χιλιόμετρα που μας περιμένουν σήμερα. Και που θα είναι πολύ απαιτητικά! Αποχαιρετούμε το πολυτελές ξενοδοχείο μας, το οποίο είναι αυτό:
| Wachauerhof, Marbach | 117,2 € |
Η πορτούλα αριστερά από την είσοδο είναι το Bike-Garage, αμέ!
Παίρνουμε τον δρόμο για το Hollenburg, ακριβώς 70 km, και στην περίπτωση που αναρωτιέστε, γιατί εγώ λέω 70 km ενώ ο χάρτης δείχνει άλλο νούμερο, να πω ότι πολλές φορές βγαίνουμε από το δρόμο για να μπούμε σε κάποιο χωριό που θέλουμε να επισκεφτούμε, σε κάποιο αββαείο, μοναστήρι ή παλάτι, διότι είμεθα και της κουλτούρας.
Η σημερινή μας διαδρομή εξελίχθηκε κάπως έτσι:
Ας τη δούμε και εν κινήσει:
Factάκι: Η σημερινή ήταν από τις πιο ωραίες διαδρομές που κάναμε τις εφτά ημέρες που ποδηλατίσσαμε στον Δούναβη, αφού εκτός από πιο ποτάμι είδαμε και πολύ αμπέλι, διότι μετά από μερικά χιλιόμετρα εισερχόμεθα στο Wine 🍷 district!
Πριν από το κρασί όμως έχει ψάρι:
Σε αυτά τα μέρη κοντά στο Duernstein και το Krems το ποτάμι είναι πάρα πολύ έφορο από ψάρια και αθλητές – ψαράδες. Αθλητική περιβολή, μπλουζάκια του κλαμπ, τεράστιος εξοπλισμός, δεκάδες ψαράδες ο ένας δίπλα στον άλλον υπερασπιζόμενοι το λημέρι τους και συναγωνιζόμενοι. Είχαμε διανύσει πολλά χιλιόμετρα βλέποντας τον ένα δίπλα στον άλλο και αντιληφθήκαμε ότι θα έπρεπε μάλλον να είναι κάποιο τοπικό τουρνουά ψαρέματος!
Εύκολη διαδρομή, ψηλές θερμοκρασίες! Και κάτι αξιοπερίεργο: σε μεγάλα μέρη της διαδρομής μας υπήρχε διπλός, πολλές φορές και τριπλός (!) ποδηλατόδρομος όπως βλέπετε στις δύο παραπάνω φωτογραφίες. Ένας από τους τρεις συνήθως είχε και αλέα δένδρων για να μπορούμε να ποδηλατούμε στη σκιά. Όπως διαπιστώσαμε αυτό οφείλεται στο ότι ο ποδηλατόδρομος εκτείνεται πάνω στα αναχώματα υπερχείλησης του ποταμού και ανάλογα με τον κίνδυνο, κυρίως με τους παραπόταμους που συγχωνεύονται μαζί του, εξελίσσονται και τα ύψη των τοιχίων.
Και φάνηκε από μακριά το πανέμορφο Αββαείο του Μελκ!
Πάνω σε έναν παραπόταμο … και μέσα ίσως να μας περιμένει, γέρος και μαραγκιασμένος, ο Άντσο του Μελκ, για να μας πει τα παραλειπόμενα από το Όνομα του Ρόδου που δεν διηγήθηκε στον Umberto, ε τώρα ίσα κι όμοια δυο ποδηλάτισσες σαν τα κρύα τα νερά με τον κύριο Ecco;
Τον οποίο έπρεπε να περάσουμε από μία γέφυρα…
… για να μπούμε στην παλιά πόλη !
Στην είσοδο της οποίας είχε υπαίθρια έκθεση πλεκτού εργόχειρου … αλλιώς🤔
Το Μέλκ είναι ένα τεράστιο Μοναστήρι, που για πολλούς αιώνες έκανε χρέη πνευματικού κέντρου ολόκληρης της ευρύτερης περιοχής. Είναι ψηλά σε ένα λόφο, τον οποίο σκαρφαλώσαμε με τα ποδήλατα. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε όλες τις πληροφορίες, αν θέτε!
Θέτε δε θέτε θα δείτε τις φωτογραφίες που έβγαλα, γιατί με έφαγε ο ήλιος να τριγυρνάω στο Μελκ…
Έχει ναούς, παρεκκλήσια, διάφορα μουσεία, βιβλιοθήκες και άλλα επισκέψιμα μέρη με εισιτήριο βέβαια, ξεχωριστό για τον κάθε χώρο, τα οποία είδαμε απλώς απέξω αφού δεν είχαμε στο πρόγραμμα μας τόσο πολύ κουλτούρα πχια!
Έχει και πολλούς κήπους με πολλά σκαλοπάτια και με ωραία θέα.
Αυτό που αξίζει να φωτογραφίσω για τους φίλους ποδηλάτες είναι το πάρκινγκ των ποδηλάτων, ακριβώς έξω από την κεντρική είσοδο του αβαείου, με χώρο για να κλειδώσουμε τα ποδήλατα μας και ντουλαπάκια, στο σωστό μέγεθος για να κλειδώσουμε τα υπάρχοντα μας με κάποιο πολύ μικρό αντίτιμο, αν θυμάμαι καλά 1 €! Οπότε αν έχετε σκοπό να επισκεφτείτε το Μέλκ, ρίξτε και ένα κέρμα στην τσέπη σας 🤓!
Το χωριό του Μελκ δεν έχει και τόσο ενδιαφέρον αλλά το πετύχαμε σε κάποια τοπική γιορτή και γινόταν της κακομοίρας από μπύρες, μουσικές και παραδοσιακές αυστριακές στολές, που έχουν πολύ πλάκα 😜 πράγμα που δεν αποτυπώνεται στην συγκεκριμένη φωτογραφία χα χα χα.
Φεύγοντας από το Μελκ, μετά από μερικές πιρουέτες στις γέφυρες μέχρι να καταφέρουμε να περάσουμε στην απέναντι όχθη -δεν ήταν απλό- μπήκαμε στην διάσημη Wachau!
Δρόμοι με αμπέλια δεξιά και αριστερά, ντάλα ήλιος, ούτε στάλα νερό πουθενά… για κρασί ούτε λόγος να γίνεται!
Ακολουθούμε ευβλαβικά τις πράσινες ταμπελίτσες με το “6”.
Η Βαρβάρα σπόταρε από μακριά τα βερύκοκκα, που στα αυστριακά τα λένε Marillen μήπως και μας ξεδιψάσουν.
Αλλά ήταν άγουρα. Με τα κεράσια προχθές είχαμε περισσότερη τύχη…
Θέλω παρακαλώ να δώσετε βάση στο μεταξωτό λαχούρι της ποδηλάτισσας! Το δροσερότερο αντηλιακό.
Ο ποδηλατόδρομος περνάει μέσα από breathtaking χωριά.
Με breathtaking αγροικίες και κήπους γεμάτους λουλούδια, καλλωπιστικά φυτά και κάθε λογής δέντρα, τόσο πολύ περιποιημένα που μας πέφταν τα σαγόνια σε κάθε στροφή του δρόμου. Μπορεί σε ολόκληρη τη διαδρομή μας να συναντήσαμε ελάχιστους ανθρώπους, αλλά αυτοί ήταν συνήθως σκυμμένοι στους κήπους και καθάριζαν τα αγριόχορτα με τσιμπιδάκι των φρυδιών!
Κοίτα τώρα βρύση στο ερημικό χωριό! Χωρίς νερό, μην καλομαθαίνουμε κι όλας…
Ξαναβγαίνουμε στο ποτάμι και τα έχουμε πλέον παίξει από τη ζέστη! Μια σκιά να ακουμπήσουμε το κορμάκι μας για λίγο please!
Λουξ περιποίηση μας κάνει ο από μηχανής θεός του ποταμού σήμερα, ε;
Στα εκατοντάδες χιλιόμετρα που κάναμε στο Δούναβη, συναντήσαμε όλων των ειδών τις κούνιες και βέβαια τις δοκιμάσαμε! Δείτε πως κουνιόμαστε:
Αφού ευχαριστηθήκαμε κούνια και πήραμε μία ανάσα, είδαμε στο επόμενο χωριό ένα από τα Heurigen της περιοχής, δηλαδή τις ταβερνούλες με τοπικό κρασί. Η λέξη Heuriger στα Αυστριακά σημαίνει “φετεινό” και αναφέρεται στο κρασί της χρονιάς. Επιτέλους να πιούμε κάτι δροσερό, το νερό στα μπουκάλια μας είναι βραστό! Πιάνουμε σκιά και παραγγένουμε EisCoffee. Και μας φέρνει ζεστό καφέ με δύο μπάλες παγωτό! Μάαααστα. Όχι καλέ μου, του εξηγούμε, καφέ με παγάκια θέλουμε. Δεν έχουμε παγάκια, μας εξηγεί κι αυτός. Και ήπιαμε Coca Cola!
Η διαδρομή ανάμεσα στα χωριά συνεχίζεται με αμείωτη ομορφιά, υπέροχα αρώματα και ήχους! Τόσα λουλούδια, τόσο φροντισμένοι κήποι, τέτοια ανοιχτωσιά, φράχτες πουθενά…
Αμπέλια και φιδογυριστά δρομάκια…
Φτάσαμε στο Duernstein.
Να θυμηθώ να μην ξαναβάλω αυτή τη μπλούζα, βγαίνει χάλια στις φωτογραφίες!
Αμπέλια και ποταμάκια.
Περάσαμε από το Krems, μία όμορφη μικρή Πανεπιστημιούπολη.
Φτάνοντας στο μικρό χωριό του Hollenburg μετά από πολύ πετάλι και πολύ ζέστη βρήκαμε ένα γραφικό παραδοσιακό Frühstückspension Fidelsberger και πέσαμε πάνω στα ίχνη μίας εμβληματικής προσωπικότητας: Ο κόμης του Hollenburg ζούσε εδώ! Δείτε ακριβώς τί συνέβει:
Και κλείσαμε τη μέρα μας με ένα ποτήρι υπέροχο δροσερό κρασί στο Heurigen του Hollenburg, το Lumpazi Bräu με αυτή τη θέα!
| Frühstückspension Fidelsberger, Hollenburg | 80,0 € |
Μακριάααα πέρα στον ορίζοντα, πίσω από ποτάμι-λίμνη, χαμένο στο μούχρωμα του ήλιου που σβήνει διακρίνουμε το μοναδικό πυρηνικό εργοστάσιο της Αυστρίας! Θα το επισκεφθούμε αύριο εκ του σύνεγγυς και θα έχετε την ευκαιρία να βιώσετε αυτή τη μοναδική αναμετάδωση!