Συνήθως δεν αρέσκομαι σε επισκέψεις μπουντρουμιών στα οποία κατοικούσαν δήμιοι. Ούτε με το ζόρι. Κάποτε στα πλαίσια επαγγελματικού ταξιδιού μας πρόσφεραν μία ξενάγηση στα υπόγεια των βασανιστηρίων της Νυρεμβέργης -άκουσον άκουσον, κι εγώ κάθισα έξω, στα σκαλάκια της πλατείας στους -15 να περιμένω τους συναδέλφους μου.
Το Μπούρτζι όμως έδειχνε φιλικό. Θέλεις το ανοιχτό μπεζ χρώμα του, θέλεις η αντανάκλαση της ομορφότερης πόλης της Ελλάδας πάνω του, πήρα την απόφαση να επισκεφθώ το φρεσκοανακαινισμένο πυργονήσι και να τί έπαθα:
Αφού το νησάκι έμεινε κλειστό για σχεδόν είκοσι χρόνια και πρόσφατα αναστηλώθηκε, ας είμαι από τις πρώτες που θα το επισκεφθούν. Το Μπούρτζι δεν ανήκει στο Δήμο Ναυπλίου αλλά στη Εταιρία Ακινήτων Δημοσίων, πού ούτε θέλω να σκεφτώ ποια άλλα κτίρια έχει στο portfolio της. Δεν γνώριζα καν ότι λειτούργησε με μεγάλη επιτυχία σαν ξενοδοχείο πολυτελείας από το 1930 μέχρι το 1970. Πώς μου ξέφυγε τέτοιο Location! Για την ανακαίνηση βέβαια έπρεπε να ξηλωθούν όλα τα ξενοδοχειακά στοιχεία.
Πήραμε το καραβάκι που φεύγει μπροστά από τις καφετέριες, πληρώσαμε 5€ έκαστος και άλλα 5€ για το εισιτήρο (totally worth it) και αριβάραμε.
Πάρα πολύ σημαντική πληροφορία. Σε λίγους μήνες θα λειτουργήσει και αναψυκτήριο εντός του φρουρίου. Η υποδομή είναι έτοιμη και εγώ έπιασα ήδη το πρώτο στασίδι.
Η βόλτα στο φρούριο μας έπεισε, ότι χαλάλι τα τρία εκατομύρια ευρώ της ανακαίνησης και τα τόσα χρόνια που χρειάστηκαν. Η αναστήλωση στο τουριστικό μου μάτι φαίνεται τέλεια. Εντύπωση μου έκαναν τα πλεξιγκλάς ασφαλείας στις πολεμίστρες, η καλαίσθητη εσωτερική διαμόρφωση, το ευγενέστατο προσωπικό. Άλλο ένα “μπράβο” για το Ναύπλιο (έχει και “ουουου” για το Ναύπλιο, μην με περάσετε για γκρούπι, αλλά για αυτά πρέπει να κάνω λίγη περισσότερη έρευνα).
Στην περίπτωση που θέλετε να μάθετε αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με το Μπούρτζι, δείτε εδώ: Άρθρο
Αυτές οι περίεργες πολεμίστρες ονομάζονται γλαρόσχημες.
Είναι σημαντικό που το μνημείο είναι προβάσιμο για ΑΜΕΑ. Άραγε υπάρχει κάποια ιστοσελίδα που να συγκεντρώνει όλα τα σημεία στην Ελλάδα που να μπορεί να προσεγγίσει άνετα ένας ΑΜΕΑ τουρίστας, οεο;;; Απάντηση: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Έψαξα απεγνωσμένα στο διαδίκτυο να βρω φωτογραφίες από το ξενοδοχείο και δεν βρήκα τίποτε. Βοηθάτε παλληκάρια μου!
Τελικά όμως κάτι κατάφερα. Μπορεί να μην κυκλοφορεί καμία φωτογραφία, υπάρχει όμως μία ταινία του ’50, ναι, ακριβώς, με πολύ καλές λήψεις του ξενοδοχείο. Ορίστε το σχετικό απόσπασμα: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ
Δεν πάει βέβαια τώρα πια το τραίνο στο Ναύπλιο…
Πίσω από αυτό το σιδερόφραχτο παραθυράκι ήταν οι τουαλέτες του κάστρου. Να μπω; Να μην μπω. Δεν μπήκα. Και έτσι τη γλύτωσα. Δεν με μπουζούριασε κανένας κατάδικος.
Ελία, σημαία, πέτρες. Μας λείπει λίγος Ελύτης.
Επειδή είμαι τσαχπίνα, πληροφορήθηκα ότι υπάρχουν άλλα επτά Μπούρτζια στην Ελλάδα, και εδώ θα μάθετε, ποια είναι αυτά!
Ναι, καμιά φορά συμβαίνουν και αναποδιές στα ταξίδια. Αλλά να κλειδωθώ στις τουαλέτες, αυτό το έπαθα άπαξ, σε φέρυμπότ που σφύριζε για να φύγει, και από τότε προσέχω! Σιγά μην κλειδωθώ στο Μπούρτζι…