Εντός Αττικής θα μείνουμε σήμερα, δεν θα απομακρυνθούμε πολύ. Με το δελφίνι -μία ώρα- ή το καράβι της γραμμής -μιάμιση ώρα- ότι βολεύει, μόνοι ή με παρέα, φεύγουμε από τον Πειραιά και φθάνουμε στο Μεγαλοχώρι, το ένα από τα δύο λιμάνια του Αγκιστρίου, εκεί που πιάνουν τα δελφίνια γιατί τα φέρρυ μποτ πιάνουν στη Σκάλα.
Σημείωση για ποδηλάτες: αν διαλέξετε το δελφίνι, ζητήστε να βάλουν το ποδήλατο μέσα στο σκάφος, π.χ. στο χώρο των αποσκευών και όχι πίσω στο “μπαλκόνι” γιατί θα βρέχεται συνεχώς από το θαλασσινό νερό. Εγώ που την πάτησα την πρώτη φορά, όταν έφθασα στο Μεγαλοχώρι, πήρα μία από τις μάνικες που πλένουν τα ιστιοπλοϊκά και το έπλυνα πολύ καλά για να μην σκουριάσει.
Σήμερα το νησάκι ονομάζεται Αγκίστρι αλλά στα αρχαία χρόνια το έλεγαν Κεκρυφάλεια, δηλαδή στολισμένο κεφάλι, μάλλον από τα πεύκα. Σημειωτέον το νησί έχει οβάλ σχήμα, όχι σχήμα άγκιστρου.
Η βασική διαδρομή είναι κάπως έτσι, με το ζόρι 20 χιλιόμετρα και κάτι:
Εδώ ο χάρτης, που δεν τον χρειάζεστε αν πάτε από τη δημοσιά. Για χωματόδρομους δεν ξέρω να σας πω γιατί δεν έχει πάρει κάτι το αυτί μου, είναι περισσότερο για πεζοπορία. άλλωστε συχνά στο καράβι συναντάω πεζοπορικούς συλλόγους που βγαίνουν βολτίτσα.
Για το μέγεθός του, το νησί έχει πολλούς μόνιμους κατοίκους, πάνω από χίλιους και προτείνω να πάτε εκεί για ποδήλατο οποιαδήποτε άλλη εποχή εκτός από τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες, πόσο σοφή συμβουλή δίνω τώρα ε;
Να και μερικά βαρετά στατιστικά: Το Αγκίστρι σκοράρει νο 1 νησί σε πυκνότητα πεύκων ανά τετραγωνικό χλμ. Έχει έκταση μόλις 12 τμ. και το βουνό στη μέση του έχει ύψος σχεδόν 300μ. Πώς καταφέρενει και διατηρεί άθικτα τα πεύκα του όταν σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα καίγονται; Μυστήριο. Έχοντας γυρίσει ένα μικρό μέρος του πευκοδάσους μπορών να ομολογήσω ότι είναι πάρα πολύ καθαρό, περιποιημένο, αποψιλωμένο και με συχνές δεξαμενές νερού. Μάλλον έχει καλό Δήμαρχο το Αγκίστρι, ξέρω κι εγώ;
Ξεκινάμε τη βόλτα μας με πολύ εύκολη ανηφόρα μέχρι το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας.
Πρώτη παραλία στο δρόμο για την Απόνησο: η Δραγονέρα. Πάρα πολύ δημοφιλής προορισμός για free camping κάτω από τα πυκνά πεύκα.
Για τα δικά μου κριτήρια δεν αξίζει και πολλά, τσάμπα η κατηφόρα του ποδηλάτη! Δοκίμασα να συνεχίσω από τη Δραγονέρα παραλία παραλία, αλλά δεν πήγαινε, τουλάχιστον όχι με απλό ποδήλατο, οπότε ανέβηκα ξανά τη -μεγάλη- ανηφόρα για να βγω στον κεντρικό δρόμο για την Απόνησο. Αυτή η φωτογραφία είναι από τον Οκτώβριο του 2014. In the meanwhile ξεφύτρωσε ενημερωμένο beach bar με σαματατζίδικη ηλεκτρογεννήτρια, ξαπλώστρες, μηχανάκια, σκάφη κλπ.
Ανεβαίνω το λόφο και στην κορυφή του κάνω μία στάση στο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας. Σήμερα είμαστε κουαρτέτο κοριτσοπαρέας, μαζί με τη Βαρβάρα, οπότε είναι απαραίτητο να βγάλουμε τη σχετική οικογενειακή φωτογραφία:
(Αυτό το αμετανόητο ροζ κολάν θα με στοιχειώνει πολλά χρόνια).
Η θέα προς τα Λιμενάρια, το μικρό χωριό πριν την Απόνησο.
Να και μία αεροφωτογραφία του Αγκιστριού από τη μεριά της Απόνησσου, που βρήκα στο διαδίκτυο και μου έκανε εντύπωση, γιατί φαίνεται και ο βάλτος από πίσω.
Αυτό το γεφυράκι βρίσκεται στην μία άκρη του βάλτου. Στην άλλη άκρη έχει έναν μικρό Ιππικό Όμιλο που νοικιάζει άλογα.
Το ιδιωτικό νησάκι στην Απόνησσο χρεώνει είσοδο για να μπεις και να κάνεις χρήση ξαπλώστρας και παραλίας.
Στην τελευταία μου επίσκεψη στην Απόνησο που ήταν Σεπτέμβριος ακόμα, ο κόλπος ήταν γεμάτος σκάφη, θαλάσσια αθλήματα, τραμπολίνα και άλλες αηδίες.
Τα σχόλια για την Απόνησο στο TripAdvisor είναι διθυραμβικά. Κάποια μάλιστα έγραφαν ότι έχει παγώνια και ήμερα ελάφια. Εγώ που πάω κάθε χρόνο είδα μόνο αυτά τα περίεργα πτηνά:
Επειδή η βόλτα είναι μικρή, έχουμε αρκετό χρόνο για μπάνιο και φαγητό στην ταβέρνα της Απονήσου. Tip γιαλατζί: αν θέλετε να φάτε στη συγκεκριμένη ταβέρνα θα πρέπει να έχετε κάνει κράτηση, ooooooh yessss, ειδικά αν πέσατε σε εορτάς και αργίας, διότι στον συγκεκριμένο πορθμό μεταξύ Δορούσας και Αγκιστρίου αράζουν όλοι οι σκαφάτοι του αυθημερόν και έχουν ήδη παραγγείλει τις συναγρίδες τους και τις μπουγιαμπέσες τους, οπότε ποιος χολοσκάει για την ταλαίπωρη ποδηλάτισσα!
Στην επιστροφή μπορούμε να διαλέξουμε τον επάνω δρόμο όπου η θέα θα αποζημιώσει τις ανηφόρες.
Έχουμε χρόνο για ένα καφεδάκι στην παραλία της Σκάλας ή για ένα σουβλάκι στη Eurobank -σχεδόν:
Έχουν έμπνευση οι τύποι!
Εύκολη, σύντομη αλλά highly rewording διαδρομή!
Επειδή εγώ είμαι γνωστή γκρινιάρα, μπορείτε να μάθετε την αλήθεια για το υπέροχο αυτό νησάκι στην επίσημη ιστοσελίδα του, να μη διαδίδω ανακρίβειες κι όλας!
Αν σας αρέσουν οι ποδηλατικές περιπέτειες στον Σαρωνικό, έχουμε καλύψει όλα τα νησάκια:
ΣΠΕΤΣΕΣ (coming soon)