Όπως ήταν το συνήθειο του προηγούμενου αιώνα για τις προβληματικές εγκυμοσύνες, η μητέρα μου πριν τη σύλληψή μου με έταξε στον Άγιο Νεκτάριο. Το τάξιμο αφορούσε δύο σκέλη: πρώτον με βάφτισαν Ειρήνη-Νεκταρία, και σας πληροφορώ ότι φέρνω ακόμα γλυκά στο γραφείο στις 9 Νοεμβρίου και δεύτερον να πηγαίνω στην Αίγινα για προσκύνημα στη Χάρη του κάθε χρόνο βρέξει-χιονίσει. Πράγμα που τήρησα ανελλιπώς ακόμα και στην καραντίνα! Δεν ήταν δύσκολο: διότι η Αίγινα είναι ένας μαγευτικός ποδηλατικός προορισμός για όλα τα επίπεδα και το “τάξιμο” αποτέλεσε το έναυσμα για να πάρω κουράγιο και να κάνω την πρώτη μου υπερπόντια ποδηλατοεκδρομή. Αν …