Επιτέλους ήρθε η μέρα που θα συναντήσουμε τον ωκεανό. Τόσες μέρες έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε ποτάμια, λίμνες και παλάτια, ας αποκτήσουμε μία άποψη, τι θα πει Ατλαντικός. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να το κόψουμε κόστα-κόστα, φέρνοντας βόλτα ολόκληρη τη χερσόνησο. Άξιζε τα επιπλέον χιλιόμετρα! Κλικ για Google Maps.
Από το Le Pellerin στο St. Brevin-les-Pins
Ναι, είναι επίσημο. Εδώ τελειώνει το ποδηλατικό μονοπάτι που πιάσαμε από την Ορλεάνη, το La Loire a Velo και ξεκινάει το Velocean. Είμαστε στον Ωκεανό. Θάλαττα-Θάλαττα.
Η πρώτη άποψη του ωκεανού είναι μαγευτική, ξετρελλαθήκαμε ιιιιιι. Άσε που ερχόταν μπουρίνι και εδώ στα πέριξ τα μπουρίνια δεν είναι παίξε-γέλασε.
Φθάσαμε στο διάσημο γλυπτό της περιοχής (μετά από τόσα και τόσα που συναντήσαμε) το είναι το “Serpent d’ océan” (το ερπετό του ωκεανού ) του κινεζογάλλου Huang Yong Ping. Είναι αλουμινένιο και απεικονίζει έναν σκελετό ενός θαλάσσιου φιδιού. Έχει μήκος 130 μέτρων και υποτίθεται ότι είναι φυτεμένο ακριβώς στο σημείο που ο Λίγηρας συναντιέται με τον Ατλαντικό. Η ουρά του φιδιού βρίσκεται στη νοητή γραμμή της άμπωτης ενώ το κεφάλι του στης πλημμυρίδας. Έτσι το γλυπτό άλλοτε καλύπτεται απ’ την θάλασσα και άλλοτε μπορείς να περπατήσεις ανάμεσα στους σπονδύλους του. Στο βάθος φαίνεται η όμορφη πόλη του St. Nazaire χιχιχι.
Είπαμε να κάτσουμε σε ένα παραλιακό καφενεδάκι -σπάνιο φαινόμενο- να πιούμε έναν espresso double και να θαυμάσουμε τη θέα.
Ξαφνικά εκεί που καθόμασταν σαν καλά κορίτσια να πιούμε τον καφέ μας στο παραλιακό καφενείο είδαμε τον κόσμο μπροστά μας να θολώνει. Είχε μία ελαφριά συννεφιά και περίμεναμε βροχούλα, αλλά αυτό που είδαμε να πλησιάζει ήταν ο κατακλυσμός του Νώε. Από μακριά ερχότανε με μεγάλη ταχύτητα μία θολή κουρτίνα που σε λίγο έκρυψε την μεγάλη γέφυρα του St. Nazaire και τα ναυπηγεία μπροστά μας. Οι γκαρσόνες άρχισαν να μαζεύουν με βιάση τα τραπέζια και να κλείνουν τις ομπρέλες, οι γειτονικοί θαμώνες εξαφανίστηκαν μέσα στο καφενείο και εμείς αναρωτιόμασταν που να κρύψουμε τα ποδήλατα μας για να μη γίνουν μούσκεμα. Τελικά σαν έμπειρες μετεορολόγες μετά από τόσες μέρες στο ποτάμι αποφασίσαμε ότι μπόρα ήταν και θα περνούσε και ανεβήκαμε ακάθεκτες στα ποδήλατα μας αφού φορέσαμε τα αδιάβροχα μας για να συνεχίσουμε τη διαδρομή μας. Δικαιωθήκαμε. Μερικές σταγόνες και μικρό το κακό.
Να πώς είναι παρα-ωκεάνιοι ποδηλατόδρομοι:
Σε αυτή την περιοχή που είναι πιο βιομηχανική λόγω του λιμανιού του St. Nazaire, δεν έχει θέρετρα αλλά ψαροκαλύβες, κάτι σαν τα δικά μας ιβάρια, πάνω σε ψηλούς πασάλους για να αντιμετωπίζουν την παλίροια.
Από το St. Brevin-les-Pins στο St.Michel-Chef-Chef
Δρόμο παίρνει-δρόμο αφήνει και το τοπίο αλλάζει. Από εδώ και στο εξής είναι όλο καλοκαιρινά θέρετρα με μεγάλες βίλες αποικιακού ρυθμού στα βράχια της παραλίας, εξοχικές κατοικίες στα πιο μέσα και κόσμο με μαγιώ, κουβαδάκια και SUP που κάνει τις διακοπές του.
Η περιοχή είναι πευκόφυτη, άλλωστε ονομάζεται Les Pins, τα πεύκα δηλαδή. Θυμίζει λίγο το Σχοινιά, μόνο που οι πευκώνες είναι περιποιημένοι, κλαδεμένοι , περιφραγμένοι, σηματοδοτημένοι. Έβγαλα μία φωτογραφία και της έβαλα και λεζάντα.
Πήρε να ξαστερώνει ο καιρός και αποφασίσαμε να κάνουμε το πικ νικ μας sur la plage θαυμάζοντας τους ναυτικούς ομίλους.
Είχε πλάκα, γιατί η θάλασσα ήταν πολύ ρηχή, οπότε ο εκπαιδευτής έδενε όλα τα σκαφάκια με τα παιδάκια μέσα, το ένα πίσω απότο άλλο και τα πήγαινε καροτσάκι με ένα ταχύπλοο στα βαθιά να ξεκινήσουν το μάθημα.
Πώς μου φάνηκε ο Ατλαντικός: να το σκεφτώ μια στιγμούλα. Μάλλον χάλια θα έλεγα, προερχόμενη από τις θάλασσες της Ελλάδας. Οι Γάλλοι βέβαια τον βρίσκουν συναρπαστικό, αφού το ένα θέρετρο διαδέχεται το άλλο, παντού υπάρχουν μαρίνες για σκάφη και θαλασσινές αθλοπαιδιές, και όλοι είναι συντονισμένοι στο θαλασσινό ambiance. Τεράστιες αμμώδης εκτάσεις, πολύ οργανωμένες. Έντονο το φαινόμενο της παλίρροιας πηγαίνει και έρχεται η θάλασσα για εκατοντάδες μέτρα κάθε φορά, αφήνοντας τα πλοιάρια στις μαρίνες γέρνουν παραπονεμένα πάνω στη λάσπη.
Η ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ
Δύο φορές τη μέρα η θάλασσα πάει κι έρχεται.
Δείτε το πριν και το μετά της παλίρροιας:
Μα καλά, δεν στραβώνουν οι καρίνες τους;
PORNIC
Εκ των υστέρων διαπιστώσαμε, ότι βρισκόμαστε σε ένα από τα ωραιότερα θέρετρα της Γαλλίας. Οι φωτογραφίες το επιβεβαιώνουν:
Το βράδυ μείναμε σε αυτό το χαριτωμένο ξενοδοχείο, χτισμένο μέσα σε έναν παλιό μύλο, με πολύ μεγάλο δωμάτιο και περιποιημένο πρωινό. Μόνο χρειάστηκε να ανεβούμε ψηλά στο βουνό για να το βρούμε:
Le moulin |
Αν νομίζατε, ότι θα γλυτώσετε το relive video, είστε γελασμένοι. Ειδικά σήμερα που πιάσαμε παραλία.
Για να διαβάσετε την επόμενη ή την προηγούμενη διαδρομή: | ||
Αναλυτικά: | ||
DAY 1 | ORLEANS | SAINT-LAURENT-NOUAN |
DAY 2 | SAINT-LAURENT-NOUAN | AMBOISE |
DAY 3 | AMBOISE | VILLANDRY |
DAY 4 | VILLANDRY | SAUMUR |
DAY 5 | SAUMUR | ANGERS |
DAY 6 | ANGERS | DRAIN |
DAY 7 | DRAIN | LE PELLERIN |
DAY 8 | LE PELLERIN | PORNIC |
DAY 9 | PORNIC | FROMENTINE |
DAY 10 | FROMENTINE | NANTES |
OVERVIEW | From ORLEANS | To FROMENTINE |