Αφήσαμε την “τρώγλη” της διανυκτέρευσής μας στα περίχωρα της Γενεύης, στο Γαλλικό μέρος της που είναι πιο φτηνά, περάσαμε τα σύνορα Γαλλίας-Ελβετίας χωρίς να το πάρουμε είδηση και κάναμε κατόπτευση της λίμνης προς τα αριστερά, πριν πάρουμε τον δρόμο προς το Yvoire.
Ορίστε και η διαδρομή:
Έτσι για την πλάκα να αναφέρω, ότι ο μόνος τρόπος που καταλαβαίναμε -εκτός από κάτι ασήμαντες ταμπέλες, ότι περνάμε τα σύνορα, τα οποία διασχίσαμε πάνω από έξι φορές πέρα δώθε, ήταν τα μηνύματα της Cosmote, που μας ειδοποιούσε, ότι δεν είχαμε διαθέσιμα data στην Ελβετία. Αχ, ΕΟΚ και πάλι ΕΟΚ!
Βρήκαμε και έναν τουρίστα που μας έβγαλε αναμνηστικές φωτογραφίες με το συντριβάνι στο φόντο για του λόγου το αληθές. Κατά μόνας και σε ντουέτο! Ζεστός ο Ιούλιος στη Γενεύη, αλλά συννεφιασμένος…
Και βέβαια ξαπλάραμε για να πιούμε τον καφέ μας δίπλα στο Μουσείο Φυσικής Ιστοριάς, πάνω στη λίμνη της Γενεύης.
Γειαααααα!
Πριν αποχαιρετήσουμε τη Γενεύη έπρεπε υποχρεωτικά να απαθανατίσουμε τις αφεντομουτσουνάδες μας μπροστά στο ανθισμένο ρολόι, γιατί βέβαια ο χρόνος που περνά, στην Ελβετία είναι πολύχρωμος και φρεσκοποτισμένος! Άσε που υποθέσαμε, ότι το επάγγελμα του κηπουρού στην Ελβετία πρέπει να ανθίζει παντού!
Με φορτωμένα τα γαϊδουράκια μας πήραμε τον δρόμο προς το Yvoire, που θα μας πήγαινε μέσα από τα χωριά της Lac Leman.
Δρόμο παίρνει-δρόμο αφήνει, μέσα από χωράφια και κωμοπόλεις φθάσαμε στο Μεσαιωνικό χωριουδάκι του Yvoire.
Που είναι ένα πανέμορφο, φουλ τουριστικό μέρος πάνω στη λίμνη της Γενεύης.
Και AMEA-friendly εννοείται…
Αν εξαιρέσουμε τους τουρίστες, ήταν σαν να κάναμε βουτιά στον Μεσαίωνα.
Και λουλούδι, πολύυυυυυ λουλούδι…
Να και το καστράκι του Yvoire.
Βόλτα στα στενά δρομάκια.
Απ΄εδώ η κεντρική είσοδος του χωριού.
Βλέπετε, τί ηλιόλουστος είναι ο καιρός, ε; το βλέπετε κι εσείς, το βλέπαμε κι εμείς που είμασταν εκεί αυτοπροσώπως και όλο χαρά για την αυριανή συνέχεια του ταξιδιού μας.
Διανυκτερεύσαμε όλως εξαιρετέως σε κανονικό ξενοδοχείο με σπα και πισίνα. Εγώ που αντιπαθώ τον μπιντέ με τις μπουρμπουλήθρες ανακάλυψα εκείνη την ημέρα, πόσο ευεργετικό μπορεί να είναι το τζακούζι για ένα πονεμένο κορμί.
Εκεί που μούλιαζα αμέριμνη ανάμεσα στις τουρμπίνες του νερού, άρχισαν να έρχονται SMS στο κινητό μου. Και μπιπ και ξαναμπίπ, κι εγώ να μην θέλω να βγάλω το χέρι μου από τις μπουρμπουλήθρες να πιάσω το τηλέφωνο. Αλλά φευ, δεν ήταν SMS, ήταν μηνύματα του ελβετικού 112! Έχεται τυφώνας στην περιοχή, μείνετε μέσα, μην πλησιάζετε ποτάμια, μην μετακινηθείτε, χάνεται ο κόσμος (δεν κάνω πλάκα, το έχω print screen!).
Πάμε ανήσυχες για ύπνο και αρχίζει να βρέχει, μετά αρχίζει να ρίχνει καρεκλοπόδαρα, μετά αρχίζει να χαλάει ο κόσμος! Σημειωτέον την επόμενη ημέρα ο προοριοσμός μας ήταν το Andermat στα 2.000 μέτρα, πάνω στις Άλπεις. Πού να κλείσεις μάτι. Τί θα κάνουμε μέσα στον χαλασμό; Πόσες ημέρες θα κρατήσει αυτό;
Η συνέχεια στο επόμενο κεφάλαιο.