Σημ.: Οτιδήποτε γράφω στο παρακάτω κείμενο είναι αποκύημα της φαντασίας μου σε συνδυασμό με διάφορα αφερέγγυα αναγνώσματα. Τα μόνα αποδεικτικά στοιχεία είναι οι φωτογραφίες. Πιάστε στασίδι γιατί ξεκινάμε.
1η μέρα: από την Αθήνα στο Passau μέσω Βιέννης, αεροπλάνου και τριών τραίνων.
Μία Τετάρτη πρωί εγώ και η Βάρβαρα πήραμε τη Lauda Air για τη Βιέννη. Την πόλη που σπούδασα αλλά δεν επισκέφθηκα ποτέ ξανά για 30 χρόνια. Στη Βιέννη έκανα το διδακτορικό μου στη Γερμανική Λογοτεχνία με υποτροφία του Αυστριακού Υπουργείου Παιδείας και του Ιδρύματος Ωνάση για τέσσερα συνολικά χρόνια. Και από τότε δεν ξαναήρθα ποτέ στην αγαπημένη μου πόλη που την μελετούσα και την ανέφερα σε κάθε ευκαιρία. Με το διδακτορικό στο χέρι μπορεί ακαδημαϊκή καριέρα να μην έκανα όπως ονειρευόμουνα να μοιάσω του πατέρα μου, αλλά έπιασα δουλειά σε γερμανική εταιρία όποτε κάπου χρησίμευσε το κορνιζαρισμένο πτυχίο.
Στόχος του ταξιδιού: να καλύψουμε την απόσταση από το Πάσαου μέχρι τη Βιέννη στον διάσημο ποδηλατόδρομο Eurovelo 6. Είχαμε διαβάσει ότι το συγκεκριμένο μονοπάτι πηγαίνει Non-stop από τον Ατλαντικό μέχρι τη Μαύρη θάλασσα σε 3.600 χλμ. Εμείς θα καλύπταμε 300 χλμ, σιγά τ’ αυγά, ε; Αλλά … δεν ξέραμε τί ακριβώς μας περίμενε στη συνέχεια!
Οι low cost πτήσεις δεν προσφέρουν ούτε νερό ούτε φαγητό βέβαια. Όταν ταξιδεύεις όμως με τη Βαρβάρα δεν θα πεινάσεις ποτέ! Το κορίτσι μας είχε φέρει τάπερ με δύο κομματάρες παστίτσιο που τσακίσαμε μέσα στο αεροπλάνο.
Πήγαμε από το αεροδρόμιο με U-bahn κατευθείαν στο ποδηλατάδικο Die Radstation, από όπου είχαμε νοικιάσει τα ποδήλατα και τις αποσκευές μας. Διαλέξαμε αυτό το ποδηλατάδικο διότι είχε παράρτημα ακριβώς μέσα στον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό της Βιέννης. Παρ’ όλο που είχαμε ανησυχία μήπως μας δώσουν τίποτε μπαγκατέλες και τραβολογιόμαστε στις ερημιές, τα ποδήλατα ήταν άψογα και δεν χρειάστηκαν ούτε τσικ. Οι δε αποσκευές ήταν Ortlieb –από τις καλύτερες και είχαμε τη δυνατότητα να διαλέξουμε μέγεθος, 25 ή 40 λίτρων. Διαλέξαμε τις 25άρες και χώρεσαν μία χαρά τα πράγματά μας για 8 ημέρες!
Τα ποδήλατα ήταν τύπου trekking, αφού όλη η διαδρομή θα ήταν πάνω σε άσφαλτο, είχαν φως από δυναμό μπρος πίσω –very important-, αναρτήσεις μπροστά και διπλή κλειδαριά ενσωματωμένη πάνω στο ποδήλατο. Για όλα αυτά και για 7 ημέρες ενοικίαση πληρώσαμε 150€ για το κάθε ποδήλατο, το λες και φθηνόοοοοο.
Αδειάσαμε μέσα στα πανέρια μας (paniers ονομάζονται οι ποδηλατικές αποσκευές) το σακίδιο, στο οποίο είχαμε χωρέσει την προίκα μας για 8 ημέρες και επιβιβαστήκαμε στο τρένο για το Passau με μετεπιβίβαση στο Linz.
Είχα βγάλει τα εισιτήρια των ντετέκτιβ και των ποδηλάτων τους από την Αθήνα και ξέραμε σε ποιο βαγόνι είχαμε κλείσει κρεμάστρα για τα αλογάκια μας. Βοηθάει και το γεγονός ότι τα βαγόνια είχαν απέξω ένα αυτοκόλλητο με το σήμα του ποδηλάτου.
Εδώ μάθαμε και σας μεταλαμπαδεύουμε την εξής σημαντική πληροφορία: Οι πόρτες των τρένων μεγάλων αποστάσεων είναι στενές. Δεν χωράει να περάσει ένα ποδήλατο με αποσκευές του. Άρα καλό είναι να ξεφορτώσουμε το ποδήλατο από τις αποσκευές του πριν την επιβίβαση, να το ανεβάσουμε (χρειάζονται 2 άτομα γιατί τα σκαλιά του τρένου είναι ΠΟΛΥ ψηλά) και να το κρεμάσουμε στα τσιγκέλια.
Στα regional τρένα οι πόρτες είναι διπλές, δεν έχει σκαλοπάτι, ούτε τσιγκέλια. Επειδή είχαμε αρκετό χρόνο ανάμεσα στα δύο δρομολόγια, προλάβαμε και τα βάλαμε πρώτες, γιατί οι επόμενοι τα στοίβαξαν όπως-όπως.
Πόσο κοστίζει η διαδρομή Βιέννη – Πάσαου; 50 € το πλήρες και 25€ η προσφορά όταν υπάρχουν άδεια δρομολόγια – εμείς επωφεληθήκαμε από την προσφορά. Αναρωτιέστε αν πρέπει να κάνετε κράτηση θέσης στο τρένο με επιβάρυνση 3 €; Μόνο αν ταξιδεύετε σαββατοκύριακα ή εθνικές εορτές. Και στην μετεπιβίβαση φροντίσαμε να έχουμε μισή ώρα κενό, για να μην μας πέσει καμία βαλίτσα στις ράγες πάνω στη βιασύνη μας.
Μετά από 4 ώρες συν τις αναμονές φθάσαμε αργά το απόγευμα στο Πάσαου, όπου είχε ήδη αρχίσει να ψιχαλίζει.
Το δωμάτιο που μείναμε στην πρώτη μας διανυκτέρευση με την άφιξη μας ήταν σε ένα ξενοδοχείο που προέκυψε χάλια. Ήταν όμως το κοντινότερο ξενοδοχείο στον σταθμό του τρένου, ακριβώς πάνω στο Δούναβη. Όλα τα δωμάτια με θέα στο ποτάμι. Διάβασα κριτικές πριν το κλείσω και έμαθα ότι ήταν ένα καινούργιο concept, κάτι ανάλογο με τα box hotels που υπάρχουν στην Ιαπωνία. Άντε ας το δοκιμάσουμε κομμάτια να γίνει, είπα, αφού όλα τα υπόλοιπα ξενοδοχεία που είχα κλείσει καθοδόν προς την Βιέννη θεωρητικά ήταν μερικές κλάσεις ανώτερα.
| Rotel Inn, Passau | 74,0 € |
με πρωινό.
Αυτό βέβαια το ξενοδοχείο ήταν λίγο αστείο για κορίτσια σαν κι εμάς, ήταν επίσης λίγο αστείο ακόμα και για φοιτητές. Δεν ξέρω πώς θεωρούν αυτά τα δωμάτια δίκλινα, σίγουρα μας είχαν ενημερώσει γραπτώς, σίγουρα δεν το πήραμε στα σοβαρά.
Από το πολύ μικρό παράθυρο του δωματίου με την σίτα όντως βλέπουμε το Δούναβη, και περίπου κάθε μία βορά περνούσαν από μπροστά κάτι τεράστια κρουαζιερόπλοιο, παρόμοια με το Pacific Princess της Καραϊβικής αλλά σε διώροφη εκδοχή, ότι τους έλειπε σε ύψος το είχανε σε μήκος. Και κάνανε φασαρία βέβαια. Ευτυχώς στον ύπνο η Βαρβάρα δεν παίρνει πολύ χαμπάρι από φασαρία και εγώ φοράω ωτοασπίδες.
Ξεφορτώσαμε και κλειδώσαμε τα ποδήλατα στο designated area και βγήκαμε προς άγρα φαγητού.
Ήταν όμως περασμένη η ώρα και δεν υπήρχε ούτε ψίχουλο.
Όπως ξέρουμε μετά τις 7 στις εντεύθεν των Άλπεων περιοχές κάνουν intermittent fasting! Χρειάστηκε να πέσουμε στα πόδια ενός ταβερνιάρη, για να ξαναανάψει το φούρνο και να μας ψήσει μια πίτσα. Σε αυτή την πλατεία, με βροχή.
Και έτσι τελείωσε η πρώτη μέρα της περιπέτειας. Στον ύπνο μου είδα μία κατσίκα να βόσκει σε ένα λιβάδι με χρυσά Rolex, κάτι θα πρέπει να σήμαινε αυτό, αλλά το απέδωσα στην κούραση και κατέστρωσα μισοκοιμισμένη την αυριανή έρευνα για το Holy Deras.
Τετάρτη 22 Ιουνίου 2022