Σε αυτό το άρθρο θα αραδιάσω τα πρακτικά πράγματα που έμαθα στο πρώτο μου μεγάλο ποδηλατικό ταξίδι.
Τα ξενοδοχεία:
Όχι δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε χύμα και να ψάχνουμε κάθε μέρα να μείνουμε όπου κουραστούμε, όπως κάνουν πολλοι ποδηλάτες! Ούτε έχουμε όρεξη να κουβαλάμε κατασκηνωτικό εξοπλισμό για 400 χλμ! Το βράδυ θέλουμε ντουσιέρα και μαλακό κρεββατάκι.
Βασικό δικό μας κριτήριο: μένουμε μόνο πάνω στο Δούναβη. Αυτό το κριτήριο αποδείχθηκε σωτήριο και πολύ ευχάριστο. Όμως τα καταλύματα ακριβώς πάνω στη διαδρομή είναι λίγα, ένα τσικ πιο ακριβά και γεμίζουν γρήγορα. Τα καταλύματα λίγο πιο έξω από τη διαδρομή είναι δυσπρόσιτα με το ποδήλατο –έχει βουνά γύρω γύρω- και μας χαλάει το κέφι. Άσε που όταν το ξενοδοχείο είναι πάνω στο ποτάμι δεν υπάχει περίπτωση να χαθούμε…
Αυτά είναι τα 6 ξενοδοχεία που διανυκτερεύσαμε στη διαδρομή μας από το Passau στη Βιέννη και η τιμές τους:
| Rotel Inn, Passau | 74,0 € |
| Gasthof in der Exlau | 78,0 € |
| Camping Au an der Donau | 81,5 € |
| Wachauerhof, Marbach | 117,2 € |
| Frühstückspension Fidelsberger, Hollenburg | 80,0 € |
| Marienhof, Vienna | 67,1 € |
Οι τιμές είναι για δίκλινο δωμάτιο με πρωινό μπουφέ εκτός από το τελευταίο.
Όλα τα ξενοδοχεία είχαν γκαράζ για ποδήλατα.
Εκτός από το πρώτο ξενοδοχείο που είναι ΟΧΙ, τα υπόλοιπα ήταν μία χαρά. Απόλυτο highlight το Gasthof in der Exlau.
ΠΟΥ ΠΗΓΑΜΕ:
Εδώ μπορείτε να δείτε τους πέντε βασικούς χάρτες της δαδρομής κάθε μέρας.
| Διαδρομή 1 |
| Διαδρομή 2 |
| Διαδρομή 3 |
| Διαδρομή 4 |
| Διαδρομή 5 |
Και εδώ έχουμε ένα συνολικό οverview:
Do’s and Don’t’s
Ποτέ μην αποκλίνετε από τον σηματοδοτημένο δρόμο.
Ακόμα κι αν πολλά παραποτάμια μονοπάτια που ξεκινάνε δεξιά και αριστερά από τον επίσημο δρόμο φαίνονται πολύ προκλητικά, σκιερά και ενδιαφέροντα, δεν τα ακολουθούμε. Όχι γιατί είναι επικίνδυνα, αφού έτσι κι αλλιώς ο σκοπός τους είναι να τα ακολουθήσουν περιπατητές συνήθως ή ποδηλάτες που κάνουν κάποιες κυκλικές διαδρομές. Εμείς όμως δεν κάνει να αποκλίνουμε καθόλου από τον δρόμο μας, γιατί είναι πολύ σημαντικό να ακολουθούμε τις μαγικές πράσινες ταμπελίτσες με το νούμερο έξι επάνω. Αυτές οι ταμπελίτσες υπάρχουν σε όλες μα όλες τις διασταυρώσεις που συναντούμε στο δρόμο μας.
Υπάρχουν ταμπελίτσες στα πιο απίθανα σημεία, πάνω σε βρυσούλες μέσα στα χωριά, πάνω σε τοίχους σπιτιών, κάτω από γέφυρες. Είναι τόσο εύκολο να τις ακολουθήσεις σε μία πολλές φορές λαβυρινθώδη διαδρομή. Αν όμως κάνει κάποιος καμιά εξυπνάδα και μπει σε κάποιο μονοπάτι, το πιο πιθανό είναι βρεθεί σε κανένα εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού, ή σε κανένα ξυλουργείο του ποταμού και να πρέπει μετά να ξαναγυρίσει όλο το δρόμο πίσω και τρέχα γύρευε που θα ξανάσυνάντησει στο μονοπάτι.
Ο καιρός
Ο καιρός είναι σίγουρα ένας πολύ σημαντικός παράγοντας της ευχαρίστησης ενός ποδηλατικού ταξιδιού. Αλλά στην περιοχή του Δούναβη είναι εντελώς απρόβλεπτος. Καθημερινά παρακολουθούσα το app μετεωρολογικών προβλέψεων που χρησιμοποιώ εδώ και χρόνια και ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ δεν έκανε σωστή πρόβλεψη, ούτε κατά προσέγγιση. Κάθε μέρα προέβλεπε βροχές και καταιγίδες. Τελικά λίγο ψιλόβροχο συναντήσαμε που αντιμετωπίστηκε με ένα αδιάβροχο μπουφανακι. Πιο δύσκολη ήταν η ζέστη που απαιτούσε αρκετά μπουκάλια νερό . A propos:
Το νερό
Ξεκινάμε το πρωί από το ξενοδοχείο μας στο Passau που είναι και μικρή επαρχιακή πόλη στη Βαυαρία. Περνάμε από το κοντινότερο Super Market για προμήθειες. Περνούμε από ένα μπουκαλάκι νερό η κάθε μια 50 λεπτά κοστίζει όλα καλά! Θα πάρουμε φρέσκο στο δρόμο, ποσό βάρος να αντέξει αυτό το ποδήλατο πια! Μέγα λάθος! Στο «δρόμο» δεν υπάρχει τίποτε! Ούτε καντίνες, ούτε περίπτερα, ούτε πηγές, τίποτε! Και το νερό του Δούναβη δεν πίνεται!
Επειδή ο ποδηλατόδρομος στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής περνάει από την όχθη του ποταμού, βρίσκεται μακριά από κατοικημένες περιοχές. Ακόμα και τα γνωστά Gasthof ή τα Heurigen που συνήθως ξεφυτρώνουν στα αυστριακά χωριουδάκια, είναι άφαντα ή έχουν περίεργα opening hours. Κι αν τα πετύχετε ανοιχτά, δεν έχουν ούτε κρύο νερό ούτε παγάκια!
Συμπέρασμα: αγοράζουμε τουλάχιστον 2 λίτρα νερό και το δένουμε με χταπόδι στη σέλα ανάμεσα στα μπαγκάζια μας. Φυσικά αν έχει ζέστη, το νεράκι μας θα γίνει τσαγάκι, αλλά καλύτερα ζεστό νερό παρά καθόλου.
Και γεμίζουμε τα μπουκάλια μας από το νερό της βρύσης στα ξενοδοχεία. Το ήπιαμε διστακτικά στην αρχή, δεν πάθαμε τίποτε και από τότε γεμίζαμε τα μπουκάλια μας από το νιπτήρα.
Το φαγητό
Λιγότερο σημαντικό από το νερό, αλλά απαραίτητο, για να αντέξουμε την εξάντληση των χιλιομέτρων! Δεν υπάρχουν και πολλές εναλλακτικές: Self-made σάντουιτς και βραστά αυγά από το πρωινό. Το κάνουν όλοι και είναι πολύ χρήσιμο. Εστιατόρια βρίσκεις δύσκολα στη διαδρομή, αλλά μέρη για πικ-νικ ουυυυυυ. Οπότε από το σούπερ μάρκετ μαζί με τα νερά πρέπει να πάρουμε και σακουλάκια τροφίμων για τα σάντουιτς. Μ’ αυτά και μ’ αυτά μείναμε 6 μέρες στην Αυστρία και φάγαμε μόνο μία φορά σνίτσελ ήταν και χάλια!
Τα κύματα του Δουνάβεως
Δεν υπάρχουν πια. Έχουν περάσει στη σφαίρα του μύθου. Ο ποταμός σε όλο το αυστριακό του κομμάτι έχει διακοσμηθεί με 10 υδροηλεκτρικά εργοστάσια, τα Kraftwerke, που καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος των αναγκών της χώρας σε ηλεκτρισμό. Για να συμβεί αυτό, το νερό «αποταμιεύεται» πριν από κάθε Kraftwerk, για να γυρίσει τις υποποτάμιες τουρμπίνες. Έτσι το ποτάμι στα περισσότερα σημεία του μοιάζει με λίμνη. Μόνο στην κοιλάδα της WACHAU κυλάει ακόμα ελεύθερο και γάργαρο.
Οι Εθνικές εορτές
Δεν σκοπεύουμε να παρελάσουμε με δερμάτινα σορτσάκια και πουκάμισο-σφιγγοφωλιά, αλλά τα σχέδια των ιθαγενών περί παρελάσεων και λοιπών εκδρομών μπορεί να σας χαλάσουν το κέφι -ή και να σας το φιάξουν, όπως το δικό μας στο Maria Taferl. Αν πέσετε σε long weekend της περιοχής, το πιθανότερο είναι από την πολυκοσμία να μην βρείτε πουθενά να μείνετε, να φάτε, ούτε καν να περάσετε. Αν πάλι συμπορεύεστε με μία μικρή γιορτούλα, όπως αυτή που είδαμε εμείς, τη Sonnwende, σταθήκαμε τυχεροί και παρακολουθήσαμε τα τοπικά έθιμα και γλέντια με φωτιές και barbecue στα χωριά από τα οποία περνούσαμε.
Οπότε όταν προγραμματίζουμε το ταξίδι μας, ελέγχουμε και τα happenings της περιόδου για να είμαστε προετοιμασμένοι.
Τα μαμούνια
8 μέρες στην εξοχή και δεν μας τσίμπησε ούτε ένα κουνούπι. Περάσαμε μέσα από στάβλους, έλη, παραπόταμους, χωράφια, αμπέλια, ούτε ένα τσίμπημα. Απίστευτο. Κατά τα άλλα υπήρχαν αρκετά ζουζούνια που δεν μας ενόχλησαν καθόλου.
Τα σκουπίδια
Ποια σκουπίδια; Ούτε φύλλο πράσινο δεν υπήρχε πάνω στο δρόμο. Ούτε πετραδάκι. Βρισκόμασταν μέσα στην ερημιά, 20 χλμ. από οποιοδήποτε κατοικημένο μέρος και ο ποδηλατόδρομος έμοιαζε με την πίστα της Monza! Μετά από 5 μέρες και δεκάδες χιλιόμετρα είδαμε την πρώτη γόπα στο δρόμο και την μαζέψαμε για να τη ρίξουμε στο καλάθι απορριμάτων.
Το κόστος
Χωρίς τα μεταφορικά : 7 ημέρες, 8 νύχτες 800€
Ενοικίαση ποδηλάτων με κλειστά μάτια από εδώ
https://www.oebb.at/en/tickets-kundenkarten/freizeit-urlaub/oebb-plus/wien/die-radstation
Αν θέλετε να δείτε αναλυτικά όλο το ταξίδι, ξεκινήστε από εδώ.